Προσδιορισμός Κυανουρικού Οξέος στο νερό της πισίνας

Οι ενώσεις χλωρίου με σταθεροποιητές, που χρησιμοποιούνται ευρέως σε εξωτερικές πισίνες, απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται σε εσωτερικές πισίνες. Οι ουσίες κυανουρικού οξέος, τριχλωρίου (τριχλωροϊσοκυανουρικό οξύ) και διχλωρίου (διχλωροϊσοκυανουρικό νάτριο) που προστίθενται στο νερό της πισίνας με τη μορφή κόκκων, σκόνης ή δισκίων είναι μορφές χλωρίου που περιέχουν κυανουρικό οξύ, διαλύονται στο νερό και διατηρούν την ύπαρξή του για πολύς καιρός.

Το κυανουρικό οξύ πρέπει να είναι μεταξύ 20-50 ppm στις εξωτερικές πισίνες. Δεν είναι σωστό να προσθέτουμε συνεχώς κυανουρικό οξύ στο νερό. Εάν η ποσότητα του κυανουρικού οξέος στο νερό της πισίνας υπερβαίνει τα 100 ppm, προκαλεί κλείδωμα χλωρίου. Σε αυτή την περίπτωση, εμποδίζει το χλώριο που προστίθεται στο νερό της πισίνας να λειτουργήσει.

Για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, μία από τις χημικές αναλύσεις που γίνονται στο νερό της πισίνας είναι ο «Προσδιορισμός Κυανουρικού Οξέος». Ο προσδιορισμός κυανουρικού οξέος πραγματοποιείται στο διαπιστευμένο και εξουσιοδοτημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Ανάλυσης Nanolab για να προσδιοριστεί εάν το κυανουρικό οξύ χρησιμοποιείται σε εσωτερικές πισίνες και για να προσδιοριστεί η ποσότητα του κυανουρικού οξέος που χρησιμοποιείται σε εξωτερικές πισίνες.