Plastic

Plastic in contact met voedsel: beperk de risico's, voldoe aan de regelgeving, behoud het vertrouwen van de consument

Van lichtgewicht waterflessen tot duurzame voedselcontainers: plastic is alomtegenwoordig in ons dagelijks leven, vooral in de manier waarop we voedsel opslaan. vervoeren en voedsel consumeren. Of het nu gaat om het gemak van een meeneem-yoghurtbeker, de versheid van een in plastic verpakte salade of de verlengde houdbaarheid van diepvriesmaaltijden in plastic verpakkingen: deze materialen spelen een essentiële rol in ons moderne voedselsysteem.

Belangrijke regelgeving voor plastic
Navigeren door het mondiale landschap van regelgeving voor plastic voedselcontactmaterialen vereist een genuanceerd begrip van de specifieke vereisten in verschillende regio's, waarbij de Europese Unie, De Verenigde Staten en China vertegenwoordigen belangrijke markten met verschillende wettelijke kaders.

Regelgeving van de Europese Unie
De Europese Unie (EU) beschikt over een van de strengste regelgevingskaders ter wereld voor materialen die met voedsel in contact komen, inclusief kunststoffen. De basis van dit raamwerk is Verordening (EG) nr. 1935/2004, waarin algemene veiligheidsbeginselen zijn vastgelegd voor alle materialen die met voedsel in contact komen, waarbij wordt voorgeschreven dat deze de menselijke gezondheid niet in gevaar mogen brengen, de samenstelling van voedsel niet op onaanvaardbare wijze mogen veranderen of de sensorische eigenschappen van voedsel mogen verslechteren.

Met name voor kunststoffen wordt hier gedetailleerder op ingegaan in de Kunststofverordening (EU) nr. 10/2011 van de EU. Deze regelgeving is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat alleen veilige en goedgekeurde stoffen in contact komen met voedsel. Het definieert een lijst van stoffen die zijn toegestaan ​​voor gebruik in kunststoffen, stelt specifieke migratielimieten (SML's) vast voor deze stoffen, en schetst testmethoden om de naleving ervan te beoordelen. Het stelt ook een algemene limiet vast voor niet-vluchtige stoffen (OM). Bij deze testen, specifieke migratie en totale migratie genoemd, worden migratietesten gedurende verschillende tijdsperioden uitgevoerd, afhankelijk van de bewaarcondities van de producten. Naast beperkingen zoals primaire aromatische aminen en metalen, worden de hoeveelheden van veel stoffen zoals tereftaalzuur gebruikt als monomeren, vinylchloride, acrylonitril en BHT gebruikt als antioxidanten onder gespecificeerde omstandigheden gemaakt en beoordeeld.

Bovendien legt de EU sterke nadruk op goede productiepraktijken (GMP) via Verordening (EG) nr. 2023/2006. Deze verordening stelt hygiëne-eisen en kwaliteitscontrolemaatregelen vast voor de FCM-productie, met als doel besmettingsrisico's te minimaliseren en consistente productveiligheid te garanderen. Recente updates, zoals Verordening (EU) 2022/1616 betreffende gerecyclede plastic FCM's, onderstrepen de voortdurende inzet van de EU om haar regelgeving aan te passen om opkomende zorgen en nieuwe technologieën op het gebied van materialen die met voedsel in contact komen, aan te pakken.

De LFGB en BfR – het Duitse raamwerk voor veiligheid

Hoewel de regelgeving van de Europese Unie een robuust raamwerk biedt voor de veiligheid van materialen die in contact komen met voedsel, zijn sommige landen kies net als Duitsland voor nog strengere normen. Het Duitse Federale Instituut voor Risicobeoordeling (BfR) brengt aanbevelingen uit die vaak verder gaan dan de EU-vereisten, met als doel potentiële risico's verder te minimaliseren.

In Duitsland, het Lebensmittel-, Bedarfsgegenstände- und Futtermittelgesetzbuch (LFGB), of de Food, Commodities and Feed Code regelt materialen die met voedsel in contact komen. Het Federaal Instituut voor Risicobeoordeling (BfR) speelt een cruciale rol bij de ondersteuning van de LFGB door wetenschappelijke aanbevelingen te doen over de veiligheid van FCM's.

Een mooi voorbeeld hiervan zijn de aanbevelingen van de BfR voor polyethyleen, een kunststof vaak gebruikt in voedselverpakkingen. Terwijl de EU-kunststofverordening (EU) nr. 10/2011 zich richt op het reguleren van monomeren en additieven, gaat BfR dieper in op katalysatorresiduen. In het bijzonder stelt het BfR limieten aan de resthoeveelheden van bepaalde metalen zoals chroom, vanadium, zirkonium en hafnium in afgewerkte polyethyleenproducten. Deze grenzen zijn niet duidelijk gedefinieerd in de EU-regelgeving, wat de proactieve benadering van Duitsland ter bescherming van de gezondheid van de consument aantoont.

Franse wetgeving over plastic materialen die in contact komen met voedsel
In Frankrijk worden materialen die met voedsel in contact komen (FCM) gereguleerd door een combinatie van Europese Unie (EU) en nationale regelgeving. De Kaderverordening (EG) nr. 1935/2004 van de EU legt de basis en legt algemene veiligheids- en inertheidsprincipes voor FCM's vast. Specifieke maatregelen voor kunststof FCM's worden uiteengezet in Verordening (EU) nr. 10/2011

Frankrijk heeft de EU-regelgeving in zijn nationale wetgeving omgezet door middel van verschillende decreten en besluiten. Het Franse Agentschap voor Voedsel, Milieu en Gezondheid en Veiligheid op het werk (ANSES) speelt een sleutelrol bij het handhaven van deze regelgeving en het verstrekken van wetenschappelijk advies over FCM-veiligheid.

VS Wetgeving inzake kunststoffen die met voedsel in contact komen
Kunststoffen die met voedsel in contact komen, worden in de Verenigde Staten strikt gereguleerd door de Food and Drug Administration (FDA) om de veiligheid van consumenten te garanderen. Elke stof die wordt gebruikt in kunststoffen die in contact komen met voedsel moet eerst een grondige veiligheidsbeoordeling ondergaan door de FDA.

De meeste nieuwe stoffen die worden gebruikt in kunststoffen die met voedsel in contact komen, moeten bij de FDA worden ingediend via de Food Contact Notification (FCN) programma ter beoordeling. Als de stof als veilig wordt beschouwd, wordt deze goedgekeurd voor gebruik en opgenomen in de inventaris van de FDA.

Specifieke voorschriften voor kunststoffen die met voedsel in aanraking komen, zijn te vinden in Titel 21 van de Code of Federal Regulations (CFR), met name in delen 170-199, met belangrijke secties, waaronder:

21 CFR 177: regelgeving specifiek voor polymeren, waaronder veel kunststoffen die worden gebruikt in voedselverpakkingen.
21 CFR 178: Regelgeving voor indirecte voedseladditieven, inclusief stoffen die worden gebruikt bij de vervaardiging van kunststoffen die met voedsel in contact komen.

CFR 21 Part 177.1010 bevat bijvoorbeeld testprocedures en beperkingen met betrekking tot acryl en gemodificeerd acryl, zoals zoals het totaal aan niet-vluchtige extracten, kaliumpermanganaat, UV-absorptiewaarde (water/heptaan), enz. Fabrikanten en distributeurs zijn er verantwoordelijk voor dat hun producten aan deze voorschriften voldoen. Het primaire doel van de FDA is het beschermen van de volksgezondheid door ervoor te zorgen dat kunststoffen die in contact komen met voedsel veilig zijn voor het beoogde gebruik.

Chinese GB-normen voor kunststoffen die in contact komen met voedsel
GB 4806 is een verzameling normen die een breed scala aan materialen en artikelen die met voedsel in contact komen bestrijken, met bijzondere aandacht voor kunststoffen. Het beschrijft het volgende:
Specifieke vereisten voor verschillende soorten plastic materialen: Dit omvat normen voor polyethyleen (PE), polypropyleen (PP), polystyreen (PS) en vele andere.
Migratielimieten voor chemicaliën: GB 4806 stelt strikte limieten aan de hoeveelheid chemicaliën die van plastic verpakkingen naar voedsel kunnen migreren. Deze limieten zijn gebaseerd op strenge wetenschappelijke beoordelingen om de veiligheid van de consument te garanderen.
Testmethoden: de normen beschrijven specifieke testmethoden die moeten worden gebruikt om de conformiteit van plastic materialen met de veiligheidseisen te beoordelen.

Onze toewijding aan voedselveiligheidstests

Bij Nanolab Laboratory Group geven we prioriteit aan de veiligheid en kwaliteit van materialen die met voedsel in contact komen. Wij bieden uitgebreide testdiensten om naleving van internationale en regionale regelgeving te garanderen. Onze expertise omvat:

EN 1186: deze reeks Europese normen evalueert de migratie van bestanddelen van plastic materialen en artikelen naar voedselsimulanten.
EN 13130 : Deze norm heeft specifiek betrekking op de migratie van stoffen uit plastic materialen en voorwerpen naar waterige voedselsimulanten.
China GB 31604-serie: Deze normen schetsen de methoden voor het testen van de migratie van stoffen uit verschillende materialen die met voedsel in contact komen in China, waaronder kunststoffen.
FDA-methoden: we houden ons aan de testmethoden die zijn gespecificeerd door de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) voor het beoordelen van de veiligheid van stoffen die met voedsel in contact komen .
Regelgevingsspecifieke analyse: ons team is goed op de hoogte van de specifieke testvereisten die zijn uiteengezet in verschillende mondiale regelgeving, zodat uw producten aan de hoogste veiligheidsnormen voldoen.