ISO 12039

Emissies van stationaire bronnen — Bepaling van de massaconcentratie van koolmonoxide, kooldioxide en zuurstof in rookgas — Prestatiekenmerken van geautomatiseerde meetsystemen

De ISO 12039-norm, die de basisstructuur en de belangrijkste prestatiekenmerken omvat van automatische meetsystemen voor koolmonoxide (CO), kooldioxide (CO2) en zuurstof (O2) die moeten worden gebruikt bij emissies van stationaire bronnen, beschrijft de methoden en apparatuur voor het meten van de concentraties van deze gassen.

Met de internationale ISO 12039 wordt een permanente monitoring van koolmonoxide (CO), kooldioxide (CO2) en zuurstof (O2) emissiemeetsystemen voorzien. Andere instrumentele methoden kunnen worden gebruikt, mits ze voldoen aan de minimumeisen die in deze norm worden aanbevolen.

Dit document beschrijft geautomatiseerde meetsystemen voor bemonstering, monstervoorbereiding en bepaling van het CO-, CO2- en O2-gehalte in rookgassen met behulp van instrumentele methoden (analyzers).

Er zijn twee soorten automatische meetsystemen:

— Extractieve systemen: Bij extractieve systemen wordt het representatieve gasmonster uit de batch genomen met een monsternamesonde en via de lijn- en monstergasbehandelingssysteem.
— On-site systemen: On-site systemen vereisen geen monsterverwerking. Voor de installatie van deze systemen dient een representatieve plaats in de schoorsteen te worden gekozen. Systemen beschreven door de ISO 12039-standaard meten CO-, CO2- en O2-concentraties met behulp van instrumentele methoden die moeten voldoen aan de gegeven minimale prestatiespecificaties.